de Volkskrant

De nieuwe films van Pedro Almodóvar, Jane Campion en Paolo Sorrentino, maar ook het regiedebuut van actrice Maggie Gyllenhaal, dingen mee naar de Gouden Leeuw.

Zelfs na de grappige dierenfilmpjes van TikTok kon de schrijver het niet laten te waarschuwen voor de gevaren van algoritmen.

Het brutalisme werd lange tijd verguisd: historische stadsdelen moesten wijken voor betonnen kolossen, die bovendien kil oogden en gevoelig bleken voor betonrot. Nu is de architectuurstroming aan een herwaardering toe. Geen moment te laat, want de sloopkogels dreigen.

Geen covers of biografisch relaas: Griffioen schreef nieuw werk, dat hij met overgave speelt en zingt.

Ook in bittere armoede wordt er gelachen, gefeest en bemind. De zondag overleden fotograaf Eddy Posthuma de Boer had een bijzondere belangstelling voor de outcasts van de wereld die hij liefdevol portretteerde. ‘Het was alsof hij die mensen kon betoveren’, aldus schrijver Cees Nooteboom, vaak zijn reisgenoot.

Het is een gouden greep om de dertien kamers door telkens een andere ontwerper te laten inrichten.

Sinds kort heeft Arnon Grunberg een zoon en hij hoopt dat Alyosha zich zal laven aan het verrukkelijke vergif dat boeken zijn. Welke boeken las Grunberg zelf als kind (of kreeg hij voorgelezen), en welke boeken raadt hij zijn zoon aan (of gaat hij hem voorlezen?) Hier is Grunbergs leeslijst voor mensen van 0 tot 18.

Welk boek leest de schrijver deze zomer? En waar gaat het boek over dat die zelf heeft geschreven? Deze week de Duitse bestsellerauteur Benedict Wells. Zijn roman Hard land verscheen recentelijk.

Deze zomer pakken we de eeuwenoude traditie van lofdichten op beeldende kunst weer op. Elke week maakt een spokenwordartiest een gedicht bij een kunstwerk dat Wieteke van Zeil selecteerde. Deze week: Jasper Albinus over eenzaamheid in een kunstwerk van Pacita Abad.

Hoe slutty die Summer of Love nou daadwerkelijk wordt valt nog te bezien, maar gelukkig hebben we de fictie nog: zes auteurs gingen aan de haal met dit thema. Deze week: Lize Spit met Speelklaar.

In het rijkefamiliedrama, als we dat even als een genre beschouwen, zijn de vaste elementen vrij nauw omschreven. Je hebt de wrede pater familias, het zwarte schaap, de opvolgings- dan wel erfeniskwestie, een skelet in de kast, een buitenstaander, de weinig vreugdevolle familiebijeenkomsten en natuurlijk het telkens terugkerende shot van de gevels van villa’s, landhuizen en burchten aan het einde van een oprijlaan en de kronkelige weg naar de constatering dat geld niet gelukkig maakt. Of juis...

Na ruim twaalf jaar stopt Volkskrant-verslagger Peter de Waard met zijn rubriek het Eeuwige Leven. Daarin beschreef hij het leven van overleden Nederlanders die iets bijzonders presteerden of betekenden. Waarom vindt hij deze rubriek zo belangrijk en hoe ging hij te werk? ‘Af en toe voelde ik me net een detective.’

Vanaf zijn debuutalbum Coming Home (2015) was het duidelijk dat soulmuziek er met Leon Bridges een bijzonder talent bij had. De Texaan was goed in het neerzetten van een aangenaam klassiek retro-geluid, het ontbrak hooguit nog aan een echt eigen kijk op het genre dat van Sam Cooke via Al Green tot Frank Ocean naar het hedendaagse was getrokken.