de Volkskrant

Als u dit leest, heeft A.F.Th. van der Heijden de leeftijd der zeer sterken bereikt. Op 15 oktober wordt hij 70. ‘Een absurde gedachte’, zegt Van der Heijden als ik opbel om hem te feliciteren. ‘Alsof het over iemand anders gaat. Om het cliché maar te gebruiken: je bent zo oud als je je voelt. En ik voel me nog lang geen 70. Ik heb mijn lichaam opgeofferd aan de schrijverij, maar met mijn geheugen en verbeeldingskracht is niets mis.’

Aan het hoofd van de steenrijke familie Roy uit successerie Succession staat Logan, gespeeld door de Schotse acteur Brian Cox. Zijn theaterervaring blijkt bij deze shakespeareaanse rol een gouden greep.

Een fluisterende zonnebloem, een wezen met twee hoofden en zes borsten: in Leeuwarden en in Rotterdam exposeert de hyperproductieve Afra Eisma. Ze bouwt droomwerelden van keramiek en textiel, bevolkt door vreemde wezens.

Museum Voorlinden is niet in de val van de blockbuster-duo-tentoonstelling getrapt. Een verademing. Het artistieke gebibber van Giacometti en de beeldende grootspraak van Picasso vullen elkaar aan.

Geen nachtelijke feesten, geen conferentiegangers: het woensdag begonnen Amsterdam Dance Event is dit jaar anders dan anders.

Wat moet u deze week lezen volgens onze Boekenraad? Vandaag Erwin de Vries van Boekhandel Godert Walter in Groningen.

J.K. Rowling lijkt helemaal terug als kinderboekenschrijver. In Het Kerstvarken schittert ze als vanouds met haar ­talent om grimmig en grappig tegelijk te zijn.

Wekelijks neemt Bor Beekman, Robert van Gijssel, Merlijn Kerkhof, Anna van Leeuwen of Herien Wensink stelling in de wereld van film, ­muziek, theater of beeldende kunst.

V luistert naar (nieuwe) podcasts en bespreekt er elke week een. Vandaag: Life of Bi: A Slippery History of Bisexuality.

Het leven van A.F.Th. van der Heijden, die vrijdag 70 wordt, kan onmogelijk net zo interessant zijn als zijn werk. De schrijver leidt immers een ingekapseld, bijna roerloos bestaan. Pas door het schrijven treedt hij binnen in een parallel universum, leeft hij ‘in de breedte’ – en laat je zo de vruchten van zijn verbeelding plukken. ‘Wat dat betreft is de penpunt een diamantboor die de ruwe olie delft’, schrijft Van der Heijden aan Jan Brands, zijn bibliograaf. Niet voor niets heeft Brands Mij...

Van alle verhalen in Lotte Dondorps debuutbundel Zonder ons is er geen muziek straalt de ambitie af dat ze ingetogen, precies en gelaagd willen zijn, zowel in de beschrijvingen als in de plots. Dat pakt soms beter uit dan andere keren. In ‘Lichtspel’ maken we kennis met een man die samen met zijn gezin terugvliegt van een vakantie in India. Tijdens het lange wachten voor de wc bedenkt hij dat hij bij aankomst op het vliegveld het liefst de benen zou nemen. Maar waarom wil hij ervandoor? Waaro...

Voor wie zich afvraagt wat kleuters op school zeggen tegen een donker klasgenootje met krulletjes: ze zeggen ‘kaka-krullen’ en ‘kaka-haar’. En voor wie zich afvraagt hoe een klein kind daarover spreekt met documentairemaker Karine Claassen: zacht en vol schaamte en onderwijl een ketting rijgend, tot hij plots stilvalt en vervolgens mompelt: ‘Gaan we nu stoppen met praten?’

Jacques Vriens (1946) en Koos Meinderts (1953) schrijven allebei over hun jeugd.

In Shakespeare’s Wife stelde Germaine Greer eerder al dat Shakespeare veel aan zijn vrouw te danken had.

De columns die ook in haar Verzameld werk zijn opgenomen, blijken minder sterk bij herlezing.

In 1981 streek de 40-jarige Riccardo Muti neer in München om het koor en orkest van de Bayerischer Rundfunk te dirigeren in Verdi’s Requiem. De liveopnamen die toen werden gemaakt in de Herkulessaal zijn nu, veertig jaar later, geremasterd en op cd uitgebracht. Uit de vier Verdi-requiems door Muti die beschikbaar zijn op cd, al dan niet via antiquariaten, is dit het beste.