Juist met Jens – Kleur bekennen

Ik leunde achterover en keek de kring rond. Mijn blik bleef hangen bij de collega naast me. En toen, als een bliksem bij heldere hemel, sloeg het in. De ‘allergie’ die ik net luid en duidelijk had beschreven, de drijfveren die volgens de theorie totaal haaks op de mijne staan… dat was hij. In levenden lijve. Ik had zojuist, voor de hele groep, hardop verkondigd dat ik de professionele essentie van de persoon naast me ten diepste onuitstaanbaar vind. Auw. Nu hoor ik een deel van jull...